Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzut naruszenia trybu sporządzania miejscowego planu jest uzasadniony, gdy rada gminy nie wystąpiła o zaopiniowanie projektu tego planu do właściwych organów administracji geologicznej w zakresie udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych.

Wyrokiem z dnia 26 lipca 2016 r. (sygn. II OSK 338/16) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną rady gminy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2015 r. (sygn. IV SA/Po 800/15) w sprawie ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę rady gminy w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Wojewoda Wielkopolski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę rady gminy w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W uzasadnieniu wskazał, że przyczyną zakwestionowania uchwały był brak ujawnienia w części tekstowej i graficznej miejscowego planu udokumentowanego złoża wód termalnych. Organ nadzoru wskazał, że obowiązek taki statuuje art. 95 ustawy - Prawo geologiczne i górnicze, który przewiduje, że w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego ujawnia się m.in. udokumentowane złoża kopalin oraz udokumentowane wody podziemne, w granicach projektowanych stref ochronnych ujęć oraz obszarów ochronnych zbiorników wód podziemnych. Obowiązek oznaczenia obiektów i terenów chronionych (w tym terenów górniczych) w projekcie rysunku miejscowego planu przewidziany został w § 7 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu planu zagospodarowania przestrzennego.

Rada gminy wniosła o oddalenie złożonej skargi, wskazując, że Marszałek Województwa Wielkopolskiego, działający jako organ administracji geologicznej, pozytywnie zaopiniował przedłożony mu projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, w wyniku rozpoznania skargi wojewody, wyrokiem z dnia 29 czerwca 2015 r. (sygn. IV SA/Po 800/15) stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Zdaniem sądu I instancji, na obszarze objętym postanowieniami zaskarżonego planu występują udokumentowane złoża wód termalnych, jednak rada gminy nie dopełniła obowiązku ich uwzględnienia w uchwalonym planie. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zauważył, że zgodnie z art. 28 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub w części. Ustawodawca nie wymaga przy tym, by naruszenie to miało charakter istotny, co zdaniem sądu I instancji przesądza o tym, że w każdym przypadku wystąpienia nieprawidłowości skutkiem będzie stwierdzenie nieważności uchwały w całości lub części. Sąd I instancji zgodził się ze stanowiskiem wojewody, że nieujawnienie udokumentowanych złóż wód termalnych na terenie podlegającym ochronie w miejscowym planie stanowi naruszenie zasad sporządzenia tego planu.

Rozważając argument rady gminy dotyczący uzgodnień dokonanych z Marszałkiem Województwa Wielkopolskiego, WSA w Poznaniu wskazał na zastrzeżenie organu, że dokonane uzgodnienie przedmiotowego projektu odnosi się wyłącznie do udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych będących w jego kompetencjach jako organu administracji geologicznej stopnia wojewódzkiego. Tym samym według sądu I instancji, przedmiotowe uzgodnienie nie dotyczy udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych, mogących znajdować się na obszarze objętym miejscowym planem, będących w kompetencjach pozostałych organów administracji geologicznej – starosty i ministra właściwego do spraw ochrony środowiska, które wynikają z art. 161 ust. 2 i 3 ustawy – Prawo geologiczne i górnicze.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła rada gminy wskazując na naruszenie prawa materialnego. Zdaniem skarżącej kasacyjnie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu nieprawidłowo zastosował art. 161 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, stwierdzając, że stosownie do tego przepisu rada gminy powinna dokonać uzgodnienia zaskarżonego planu zagospodarowania przestrzennego z właściwym starostą jako organem administracji geologicznej.

Wyrokiem z dnia 26 lipca 2016 r. (sygn. II OSK 338/16) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną w całości, uznając przy tym za prawidłowy wyrok sądu I instancji.

W pierwszej kolejności Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że w skardze kasacyjnej wskazano na naruszenie przepisów prawa materialnego, kwestionując w ten sposób ustalony przez sąd I instancji stan faktyczny. Zdaniem NSA naruszenie prawa materialnego poprzez jego błędne zastosowanie polega na tzw. błędzie „subsumpcji”, tj. wadliwym uznaniu, że ustalony w sprawie stan faktyczny odpowiada ustalonej hipotezie określonej normy prawnej. Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może natomiast opierać się na kwestionowanym przez stronę ustaleniu faktu. Prawidłowość ustaleń faktycznych można kwestionować jedynie za pomocą zarzutu naruszenia przepisów postępowania, wykazując przy tym, że określone uchybienia proceduralne mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. O ile w skardze kasacyjnej rada gminy wskazała na naruszenie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a., to nie sprecyzowała na czym owe naruszenie miałoby polegać, a Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do tego, by samodzielnie dokonywać konkretyzacji zarzutów skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za słuszne stanowisko sądu I instancji, że uzgodnienia projektu miejscowego planu z marszałkiem dokonane zostały wyłącznie w zakresie udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych będących w jego kompetencji, jako organu administracji geologicznej stopnia wojewódzkiego.

Oznacza to tym samym, że uzgodnienie to nie dotyczyło udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych, mogących znajdować się na obszarze objętym miejscowym planem, będących w kompetencjach pozostałych organów administracji geologicznej, tj. właściwego starosty oraz ministra właściwego do spraw środowiska.

Zdaniem sądu II instancji w niniejszej sprawie to właśnie starosta, na podstawie art. 161 ust. 2 pkt 2 ustawy – Prawo geologiczne był organem administracji geologicznej, do którego rada gminy powinna wystąpić o zaopiniowanie planu. Skoro zatem w aktach sprawy brak jest dokumentu wskazującego, że organ gminy dopełnił obowiązku w tym zakresie, to uzasadniony jest zarzut naruszenia trybu sporządzania miejscowego planu.

Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną rady gminy.