Zdaniem Wojewody Warmińsko-Mazurskiego wadliwe uregulowanie stawki opłaty za postój w uchwale dotyczącej opłat za parkowanie w SPP powoduje brak obligatoryjnego elementu takiej uchwały, a tym samym przesądza o konieczności stwierdzenia nieważności całej uchwały.
Rozstrzygnięciem nadzorczym nr PN.4131.454.2016. z dnia 27 grudnia 2016 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski stwierdził nieważność uchwały rady miejskiej w przedmiocie ustalenia Strefy Płatnego Parkowania oraz ustalenia wysokości stawek i sposobu pobierania opłat za parkowanie.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W listopadzie 2016 r. rada miejska podjęła uchwałę ustalającą Strefę Płatnego Parkowania, określającą stawki opłat za parkowanie pojazdu w tej strefie wraz z opłatami dodatkowymi za nieuiszczenie opłaty i przyjmującą regulamin pobierania tych opłat. W ocenie Wojewody Warmińsko-Mazurskiego powyższa uchwała w sposób istotny narusza prawo.
Podstawą prawną do podjęcia przedmiotowej uchwały jest przepis art. 13 b ust. 4 ustawy o drogach publicznych, stosownie do którego, rada miejska, ustalając SPP:
Zdaniem organu nadzoru, z treści przepisu wynika, że obowiązkowym elementem uchwały rady miejskiej jest ustalenie opłaty za postój pojazdów w SPP. Wojewoda Warmińsko-Mazurski zarzucił przedmiotowej uchwale niezgodność z art. 13b ust. 5 ustawy o drogach publicznych, który wskazuje na sposób określania stawek opłat. Zgodnie z nim, ustalając opłaty za postój w SPP, uwzględnia się progresywne narastanie opłaty przez pierwsze trzy godziny postoju. Progresja nie może jednak przekraczać powiększenia stawki o 20% za kolejne godziny w stosunku do poprzedniej, natomiast stawka za czwartą godzinę i kolejne nie może przekraczać stawki za pierwszą godzinę postoju.
W przypadku przedmiotowej uchwały, powiększenie opłaty za drugą godzinę wynosi 50%, natomiast stawka za czwartą i kolejna przekracza stawkę przewidzianą za pierwszą godzinę postoju. Organ nadzoru uznał ten zapis za niezgodny z powyższym przepisem, zawartym w art. 13b ust. 4 ustawy o drogach publicznych, co powoduje jego nieważność. W związku tym, brak regulacji w zakresie obligatoryjnego elementu przewidzianego w delegacji ustawowej, powoduje nieważność całej uchwały i decyduje o konieczności usunięcia jej z obrotu prawnego.
Ponadto, w opinii organu nadzoru, wadliwy jest również przepis w załączniku przedmiotowej uchwały, pozbawiający ewentualnych roszczeń, wysnuwanych w przypadku braku miejsc postojowych oraz określający tryb egzekucji opłat dodatkowych. Zdaniem Wojewody Warmińsko-Mazurskiego regulacja w powyższym zakresie nie mieści się w uprawnieniach rady gminy.
Biorąc powyższe pod uwagę, organ nadzoru stwierdził, że uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa, co zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stanowi przesłankę do stwierdzenia jej nieważności.
Poruszona w powyższym rozstrzygnięciu nadzorczym problematyka ustalania stref płatnego parkowania w uchwałach rad gmin była również na łamach Portalu w artykule pt. "Problemy rad gmin ze strefami płatnego parkowania".
"Zgodnie z Konstytucją RP samodzielność jednostek samorządu terytorialnego podlega ochronie sądowej – pomagamy wdrożyć tą zasadę w życie.
"
Dowiedz się więcej:
Spory przed organami nadzoru i sądami administracyjnymiAutorzy artykułu
prawnik w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, doktorant na WPiA UAM, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego, ze szczególnym uwzględnieniem prawa samorządowego
asystent, interesuje się prawem administracyjnym
12.04.2024
04.04.2024
08.03.2024